Het is een manier van leven waarbij je alles wat je nodig hebt zelf maakt, vindt, kweekt en verwerkt. Wij, humanoïden waren altijd al zelfvoorzienend, in het grootste tijdsbestek van ons bestaan. Anders zouden er nu geen mensen meer zijn. Maar de vraag of het kàn verzwijgt vaak de aanvulling ’met behoud van een groot deel van ons Westers comfort’. Dat kan niet. We zullen wat eenvoudiger, robuster en flexibeler moeten leven, dichter bij en in harmonie met de natuur. Pas je wensen (eisen) aan. (zie ook Ä autarkie)
Wat we echt nodig hebben: ruimte, gezond water (en lucht), gelijkgezinde medemensen, kennis en vaardigheden, bescherming tegen te hoge en te lage temperaturen en voedsel. De kunst om voorraden te bewaren is natuurlijk ook handig.
Gezien er veel specialisaties nodig en nuttig zijn, en je zelf niet alles kan (weten, doen), is het vanzelfsprekend om in groeps-, stam- of familieverband samen te leven en werken. Denk ook aan gezondheidszorg, ambachten, bouw, kleding…
Praktisch wordt zelfvoorziening dus samenvoorziening.
Overleven kan je alleen. Maar leven niet. HT
Er zijn diverse gevallen gekend van verschillende soorten wolfskinderen.
Verhalen van extreme survivors zijn vaak pure horror en ellende.
Ho Van Lang Lang werd in 1972 door zijn vader mee het woud in genomen, op de vlucht voor bombardementen. Tijdens (en na) de oorlog in Vietnam hielden ze zich 40 jaar schuil, alleen in de natuur. In 2013 keerden ze terug in de bewoonde wereld.
Hiroo Onoda (1922- 2014) was een Japanse militair die bijna dertig jaar na de Tweede Wereldoorlog nog overleefde in de jungle van het Filipijnse eiland Lubang omdat hij weigerde te geloven dat de oorlog was beëindigd. Er zijn meer van deze gevallen (Shoichi Yokoi,..) die in hun eentje een hard en moeilijk bestaan overleven.
In 1996 werd ‘the Indian of the hole’ (regio Rondonia, Brazilië) waargenomen. Sinds de jaren ’80 werd zijn stam aangevallen door boeren en houthakkers, die uiteindelijk iedereen (op één na) vermoordden. Hij overleeft al zeer lang in zijn eentje.
Daarnaast zijn er heel wat survival verhalen waarin mensen in extreme omstandigheden (meestal voor een kortere periode, dagen soms) overleven.
Juliane Koepcke was de enige overlevende van een vliegtuigcrash in de Amazone (Peru).
Aron Ralston amputeerde zijn eigen arm die hem onder een rotsblok vastgekneld hield.
438 Days gaat over een man die zo lang op de Pacific in een bootje overleefde.
Als iedereen op een eiland zelfvoorzienend (over)leeft, sterven we allemaal samen uit. HT
Er zijn nog altijd geïsoleerde Braziliaanse stammen die zonder onze beschaving leven, vb. de Moxihatetema stam in het Yanomami Reservaat.
(zie ook Ä vliegtuigcrash in de Andes)
In het stroomgebied van de Abakan (Zuid-Siberië) leefde een familie van vijf onder middeleeuwse omstandigheden ruim 40 jaar afgezonderd. De oude Karp Lykov was als oudgelovige gevlucht voor het communisme. Ze werden in 1978 ontdekt. Er is weinig romantisch aan honger en kou. Moeder Akulina verhongerde in 1961. Ze gaf haar eigen eten aan haar kinderen. De familie overleefde met één zaadje rogge. Het plantje werd dag en nacht beschermd tegen knaagdieren en leverde 18 graankorrels die als zaaigoed hielpen om verder te kunnen leven.
Meer hedendaagse en aangepaste voorbeelden vind je ook bij Ä ecodorpen, (ecovillages,) Anastasiadorpen, cohousing e.a.
