Taal is een communicatiemiddel met afhankelijk van de diverse theorieën meerdere definities. Geschreven, gesproken of visueel. De vaak beweerde verhouding dat 93 of 55% van onze boodschap wordt bepaald door non-verbale aspecten is een verkeerd geïnterpreteerd onderzoek van Albert Mehrabian, dat alleen van toepassing is wanneer je over je eigen emoties spreekt.
Het vocabulaire van de mens bestaat uit ongeveer 40.000 woorden. Dieren gebruiken gemiddeld zo’n twaalf tot twintig ‘woorden’.
Allicht is er sprake van een zeer primitief taalinzicht bij de intelligentere dieren. Als ze getraind worden kunnen apen alleen communiceren over het hier en nu. Bijen doen dat ruimer (via hun ‘dansen’). Dieren die in (grotere) sociale groepen leven lijken het meest gevorderd in hun communicatie.
De ‘taal’ van dieren heeft meestal betrekking op territorium, paringsdrift, verleiden, eten, alarm, angst. Ze gebruiken hiervoor lichaamshouding, geuren, kleuren, gebaren (bijendans), geluid. Walvissen, vogels, meerkatten, stokstaartjes hebben een uitgebreid repertorium.
Getrainde chimpansees en bonobo’s leerden tot 200 woorden (symbolen) om met mensen te ‘praten’.
Iedere koe heeft een individuele stem en volgens literatuuronderzoek een zestiental distinctieve geluiden die betekenisvol zijn. (2020 https://www.neerlandistiek.nl/tag/dierentaal/)
Prairiehonden waarschuwen elkaar voor mensen en beschrijven daarbij hun formaat, snelheid, kleur van hun kleding, objecten die ze bij zich hebben en haarkleur. (Eva Meijer, Dierentalen)
Kangoeroes blijken meer dan verwacht in staat te zijn om met mensen te communiceren. (University of Sydney en of Roehampton in Londen, 2021)
We noemen het geen spreken, maar toch wel communicatie. En wie een huisdier heeft ken zeker het gevoel dat dit hem of haar begrijpt. Soms beter dan een mens.
