melasseWas de suikerbiet(en). Rasp ze in minifrietjes. Gaar ze onder af en toe roeren ongeveer 30 minuten bij 70-80°C, dus niet koken. De suiker lost op. Zeef het nat. (De pulp is veevoer.) Kook dit (ca. 45 minuten) en schep de schuimaarde (eiwitten) af. De stroop wordt een zoete, karamelachtige, kleverige brij met kristallen in. Door suikerkristallen toe te voegen versnelt het kristallisatieproces. Je kan het verder indrogen.
De achterblijvende "stroop" is melasse en kan gebruikt worden om te fermenteren tot alcoholische dranken.

Bij het raffineren (reinigen, louteren, verfijnen) moet men de suiker wassen, zuiveren (met kalk en CO2-gas), snijden, malen, walsen (persen), filteren, centrifugeren, klaren en nog tal van (ook chemische) processen laten ondergaan. De saccharose -een disaccharide, is een verbinding van glucose en fructose.
Vruchtensuiker (fructose) is driemaal zoeter dan glucose (druivensuiker).
Met suiker kan je ook gekonfijt fruit maken. Als er minstens 60 % suiker in zit, dan zijn deze producten houdbaar, d.w.z. dat er geen micro-organismen kunnen in gedijen.

Hoewel suikerbieten te hard zijn om te eten, werden ze tijdens de hongerwinter in de Tweede Wereldoorlog wel gegeten, net als tulpenbollen. Men had er speciale raspen voor.