Als de huiden niet direct gelooid worden kunnen ze bederven. Om dit te voorkomen worden ze gepekeld (in een oplossing van keukenzout, zoutzuur en water).
Rauwe huid kan soepel gemaakt en gedragen worden maar bij regen wordt hij na opdrogen stug en stijf. En als hij lang nat blijft gaat hij rotten.

Eerst wordt de binnenkant op een harde ondergrond met een schraper, een scherf van been of steen naar de randen toe helemaal proper geschraapt (het vlezen) tot de huid wit ziet. Voor bont laat je de haren er op.

Je kan de huid een nacht in urine zetten. Ochtendurine bevat het meeste ammoniak. Door de inwerking van ammoniak en zuren trekt de huid samen. Hierdoor is de haarinplant dichter en steviger. Daarna de huid uitspoelen.

huidenRauwe huid kan je nu walsen, desgewenst ook roken en gebruiken. Looien maakt hem duurzamer.

Om leer te maken worden de haren verwijderd. De huid wordt in(kalkrijk) water of water met houtas gelegd. Dit zorgt voor een bacteriële en respectievelijk een chemische aantasting van de opperste huidlaag. Hierin zitten de haarwortels vast. Door de aantasting van de opperhuid door de rotting of het loog kunnen ze gemakkelijk worden afgeschraapt (het smarten).

Echt leer brandt niet, het verkoolt wat, is zelfdovend en ruikt dan een beetje zoals verbrand haar. Kunstleer vat vlam en ruikt naar verbrand plastic.

Zijn schoenen eetbaar?

Dan eet ik mijn schoenen op:

wordt gezegd als men er van overtuigd is dat iets niét zal gebeuren.

In The Gold Rush (1942) zie je hoe Charlie Chaplin voor Thanksgiving meesterlijk zijn rechterschoen klaarmaakt en oppeuzelt. (Hij was gemaakt van drop.) Ook in stripverhalen zwiert een zwerver nogal eens een schoen in de kookpot. Kan het? Al zeker niet voor synthetisch leder en rubberen of kunststof zolen.

Leder wordt gemaakt van huid. Dierenhuid is perfect eetbaar. We eten het van gevogelte, en als zwoerd van spek en gekookte ham. Het verschil tussen huid en leer: de behandeling om te verduurzamen. Dat gebeurt tegenwoordig meestal industrieel en chemisch. En daarna wordt het ook nog geverfd, en waterdicht gemaakt. En gepoetst. De promoterm ‘natuurlijk’ leder slaat op de huid, over de bewerking en producten krijg je geen info. Dus minsten moeilijk te verteren. Meestal giftig. Afgeraden.

Van belegerde mensen en ronddobberende schipbreukelingen zijn er verhalen over leer eten. Of de energie die je nodig hebt om het gerecht klaar te maken (wassen, snijden kauwen) en deels te verteren opweegt tegen de verkregen geringe voedingswaarde is twijfelachtig. Wel aannemelijk is dat leder kauwen helpt  tegen het hongergevoel.

Gekookte gefrituurde varkenshuid (ook kip, schaap of rund) krijgt namen als pork rinds of cracklings, in Midden & Z.-Am, chicharrón (knabbelspek) en in Slavische staten: škvarky.

Ik vond nog dat een leather jacket eetbaar is! Dat ging over de Oligoplites saurus (vis).