Er zijn 70.000 verschillende waterverontreinigingen geïdentificeerd. Er worden 12.000 verschillende toxische chemische stoffen in de industrie gebruikt, en er worden jaarlijks meer dan 500 nieuwe chemicaliën gemaakt.
Ongeveer 450 kubieke kilometer afvalwater wordt jaarlijks door rivieren en beken naar de kust vervoerd.
De door afval, olie en chemie vervuilde rivier Cuyahoga (meer riool, in Cleveland, naar Eriemeer) vloog sinds 1868 al 14 keer spontaan in brand. Ook de Chicagorivier, de Buffalo en de Rouge waren slachtoffer van onnozel menselijk kortzichtig non-beleid en afvaldumping.
In 1988 werd het ontstaan van oceaan- of zeesoep voorspeld: plastiekafval dat door zeestromen zou samen spoelen. Charles Moore ontdekte de afval-archipel die sinds 2000 bestudeerd wordt. Plastiekfracties komen via vissen en vogels in de voedselketen terecht waar ze als oestrogeen een functie als vrouwelijk hormoon innemen. De afvalsoep is 1 tot 15 miljoen km2 of 100 miljoen ton groot.
Waarom worden dieren niet ziek na het drinken van slootwater, en wij wel?
Dieren hebben, omdat ze buiten leven en voortdurend regen- en oppervlaktewater drinken, een opgebouwde resistentie. (Botulisme en blauwe algen blijven natuurlijk gevaarlijk, zelfs dodelijk).
Wij zijn-sinds het uit de kraan stroomt- goed drinkwater gewoon, zelfs om ons te wassen, de was te doen, tanden te poetsen, schoon te maken, kleding te wassen. In andere landen is dat anders, en worden wij soms al ziek als we onze tanden poetsen met kraantjeswater, of sla eten die met kraantjeswater gespoeld is. Terwijl de plaatselijke bevolking er uiteraard geen hinder van heeft.
We spelen niet meer in beken en vijvers (die vroeger minder verontreinigd waren), enkel in zwembaden. We hebben dus geen weerstand meer. (Zie ook hygiëne hypothese.)
Is oppervlaktewater drinkbaar?
Buiten bacteriologische vervuiling is er tegenwoordig ook nog de chemische vervuiling door landbouw en industrie.
Allicht zal het drinken van slootwater de levensverwachting (ook van dieren) niet verhogen. Tegen bacteriën kan nog weerstand opgebouwd worden, maar sommige chemische stoffen cumuleren in het lichaam.
De concentratie is cruciaal. PCB’s en dioxines zijn giftig, moeilijk afbreekbaar en kanker verwekkend. En moeilijk, soms niet uit het water te halen. Ook zware metalen zijn gevaarlijk.
Oceaan: internationale vuilnisbak. (E. Constant Sr.)
"Vuil water kan niet worden gewassen"
(West- Afrikaans spreekwoord)
