stadswildIn tijden van oorlog en honger vermindert het aantal dieren in steden aanzienlijk, overal ter wereld. Honden, katten, ratten en duiven worden dan ook wel eens ‘stadswild’ genoemd.

Inwoners van gemeenten en steden kregen vaak van hun buurgemeenten spottende of typerende bijnamen. De inwoners van Boom worden ‘hondenfretters’ genoemd. Daar is een reden voor. Zowel tijdens de 1ste als tijdens de 2de wereldoorlog werd er (ook) in Boom, door de heersende hongersnood, hondenvlees gegeten.
Hondenvlees zonder benen kostte per kilo:
in januari 1916                                                0.40 fr.:
in juni en augustus 1916                                  0.80 fr.;
in oktober 1916                                              1.00 fr.;
in maart 1917                                                 1,25 fr.;
in april 1917                                                   1,50 fr.
Hondenvlees met benen kostte per kilo:
in juli 1917                                                    2.25 fr.;
in september 1917                                         2.50 fr.

In haar dagboek schrijft Neleke dat vanaf februari 1918 hondenvlees niet meer in de handel te verkrijgen is. Wel nog op de “zwarte markt”. Een jaar later, in september 1918 noteert ze dat “hondenvleesch nergens meer verkrijgbaar was”.  

In de notulen van het schepencollege van 2 augustus 1916 staat:

"Neemt kennis van een schrijven van den heer Politiekommissaris over de wijze waarop de honden in de gemeente door een tweetal personen worden geslacht en beslist dat er aan de vraag van den heer kommissaris voor het inrichten van een slachthuis voor honden geen gevolg kan gegeven worden".

"Den Beenhouwersbond" verzocht in september 1916 om een keurdienst in te richten voor het keuren van het vlees van geslachte honden (schepencollege van 4 september 1916).

“Gezien het verslag van den Heer Politiekommissaris over het inrichten eener hondenslachterij in de gebouwen van den Heer Miller die voor paardenslachterij hebben gediend en die tegenwoordig niet meer in werkzaamheid zijn;
Overwegende dat ten gevolge van het gebrek aan voedingsmiddelen het slachten van honden in de gemeente nog al groote uitbreiding heeft genomen;
dat tegenwoordig de honden ten allen kante geslacht worden en het verbruik van het vleesch hiervan voortkomende gedaan wordt zonder gekeurd te worden en deze handelswijze gevaar voor de openbare gezondheid kan opleveren;
dat door het inrichten eener openbare slachterij de keuring van het vleesch met veel gemak zal kunnen plaats hebben daar de slachting op eenen bepaalden dag kan geschieden en al het slachtvleesch in hetzelfde lokaal zal vereenigd zijn;
Beslist: eenparig een openbaar slachthuis voor honden in de peerdenslachterij van den Heer Miller in te richten en de noodige werken hiervoor te doen uitvoeren".

In andere steden werd vlees ook gewaardeerd, zij het misschien minder georganiseerd, gereglementeerd en gedocumenteerd.

Tegenwoordig zien we honden in onze cultuur als gezelschaps- en huisdieren, zelfs als deel van het gezin. Een beestige industrie met handel in soorten voedsel, mandjes, bandjes, kammen, speeltjes en zelfs kleding profiteert hiervan en blaast dit verder op. We zijn verontwaardigd over het eten van hond in vb. China en Vietnam. Net zoals Britten steigeren omdat wij een paardenbiefstuk lusten. Dat betekent niet dat we onze hamburgers, steaks en kippenbouten een aangenaam leven gaven.
Dan hebben we het over cultuur en emotie. Dat verandert drastisch als de honger echt aan je vreet.

(Naar een artikeltje van juni 2013):

Chinezen vieren zonnewende met stoofpot van 10.000 honden
De inwoners van de Chinese stad Yulin vieren vandaag de zomerzonnewende. Hiervoor slachten ze naar schatting 10.000 honden. Bij deze gruwel zouden dieren gevild worden en levend gekookt of ondersteboven gehangen en doodgeslagen waarna ze langzaam leegbloeden. De bedoeling is de adrenaline in de spieren van de dieren te stimuleren, want de Chinezen geloven dat hun eigen viriliteit dan zal toenemen als ze deze gestoofde dieren opeten.
In China wordt hondenvlees warm aanbevolen als een voedzame winterschotel. Dokters schrijven het vaak voor in de behandeling van ziektes zoals impotentie en een zwakke bloedcirculatie.

Activisten hebben met straatprotesten en open brieven al herhaaldelijk getracht het jaarlijkse evenement te verhinderen.

Dieren kweken, houden, vervoeren en slachten zou minstens moeten gebeuren zonder lijden en met het respect dat alle levende wezens verdienen.

Info over slachten en eten van duiven en ratten vind je onder dat thema. Over katten op tafel vind je wat bij het thema <Vos>  bij <Land- en tuinbouw>


Honden zijn leider van de planeet. Ze droppen een keutel,
 en de mens draagt het voor hen. (Jerry Seinfeld)