Zelfvoorziening en leven van het land worden vaak overdreven geromantiseerd.
Ik wil zeker niemand ontmoedigen, maar –get real! Stap van de tv-soaps en de dromen in je eigen hoofd naar het frustrerende drama van de realiteit.
De beerput leegscheppen om je land te bemesten
Stinkende varkensstallen, geitenstallen,… leegspitten en wegkruien
Walmende rook van een niet trekkende kachel die het hele huis en je longen vult
Regen en onweer die je hooi verpesten
Een schimmel of ziekte die je oogst of wintervoorraad om zeep helpt
Een ziekte die (een deel van) je (pluim)veestapel onbruikbaar ziek of dood maakt
Het doden en slachten van een krijsend en schreeuwend konijn of varken, of een je treurig aankijkend schaap of geit
De steeds terugkerende en opnieuw beginnende strijd tegen overal woekerend onkruid
Muizen en ratten die meer van je kuilvoer vreten dan je overhoud voor eigen gebruik
Niet uit te roeien knolvoetziekte in je kolen
Doodgeboren lammeren. En twee dagen later weer…
Moederdieren of jongen die kapot gaan
Een vos die je kippenhok uitmoordt
Je wijn die vergif blijkt te zijn
Je komt op een winteravond thuis en het huis is steenkoud omdat de kachel is uitgegaan. Maar je moet wel nog snel douchen en omkleden. Als het water ook niet bevroren is
De lekkere ham die hangt te drogen, maar die dan blijkt te stinken, zodat je er niet meer van durft te eten
In de ogen van veel mensen ben je geen zelfvoorziener, maar een onnozel, naïef boerke
Een zaaisel waarvan maar 2% blijkt uit te komen
Lang, hard, veel en zwaar werken. Zolang er daglicht is. En zelfs met maanlicht. Iedere dag opnieuw.
Een zonnesteek krijgen, of een andere ziekte, net als er geoogst moet worden. Of gezaaid. Of geploegd.
Een rat die in je waterput verzuipt en het water bederft
Slakken die je tuin kaalvreten
Een zwerm spreeuwen die je kerselaar plundert
Wespen die je peren en pruimen wegvreten
Droogte. Grasland, tuin en veld verschrompelen
Gewond zijn, of een hernia hebben, maar even goed dagelijks de dieren moeten voeren, water geven, melken
Aardappelen rooien en merken dat er enkel een paar kleine knolletjes aanhangen. En die zijn nog half rot. Ik heb al eens méér aardappelen gepoot dan gerooid.
Door tijdsgebrek de ontkiemde maïs niet meer vinden tussen het onkruid
Met open blaren op je handen toch moeten blijven doormaaien, of spitten, of hooien
Achter uitgebroken schapen of geiten vangen, die je telkens weer te vlug af zijn
Niet genoeg geld krijgen voor je goederen, vruchten en dieren om de elektriciteit, benzine en belastingen te kunnen betalen
Na een avond rekenen, de kosten van je investering in grond, infrastructuur, uitrusting te overschouwen, en je eigen werkuren niet eens mee te rekenen, absoluut niet meer begrijpen waarom alles in het warenhuis zo schandelijk goedkoop is: een kilo aardappelen of vlees, een ei, een liter melk, boontjes, brood… Je kan het zelf onmogelijk maken aan die prijs
Maar het is bevredigend. Als je er tevreden mee bent. En frustrerend…
Ik wil het maar even in een realistisch perspectief plaatsen. En liever aanmoedigen dan ontmoedigen. Al wat je met een goede visie en instelling probeert, is een stap in de goede richting. We kunnen er, samen met onze omgeving, maar beter van worden.
De goed oude tijd komt voort uit een slecht geheugen.
(Robert Benchley)
De goede oude tijd is de tijd toen onze voorouders het zo slecht hadden.
(C. Buddingh)
De goede oude tijd zie je in het juiste perspectief als de stroom lang uitvalt..
(nr Joann Thomas)
