De informatie was oorspronkelijk enkel als website beschikbaar. Dat had het voordeel dat er nog voortdurend aanvullingen en correcties konden gemaakt worden.
De structuur is dan ook veel soepeler. Hele onderdelen konden nog tussen bestaande artikels worden ingelast of uitgediept. Daardoor groeide de inhoud.
De vorm is later enigszins aangepast om de inhoud ook als boek te structureren. Voor een groot stuk is de indeling gebleven zoals op de oorspronkelijke site. Op vlak van structuur en inhoud waren wel een aantal aanpassingen noodzakelijk. Maar we poogden beiden (boek & website) zoveel mogelijk parallel te laten lopen.
Op papier lees je een kwart sneller, en begrijp je de teksten beter dan op een scherm.
Van waar komt de info op deze site
Het grootste deel van de kennis heb ik uit eerste hand: door eigen ervaring.
Die groeide door de vele hobby’s en interesses die ik heb of had, van knutselen en trektochten bij de jeugdbeweging, tot smeden en diepzeeduiken, met daartussen alle knowhow om zoveel mogelijk zelf voorzienend te zijn.
Naast cursussen in vormingscentra, en gaan helpen bij ervaren ambachtslui, heb ik de meeste vaardigheden gewoon van mijn ouders geleerd.
Ik draag deze site dan ook graag en dankbaar op aan mijn vader en mijn moeder.
Ze hebben alle twee Wereldoorlog II meegemaakt. Ze wisten wat het was om te overleven. Om steenkool te gaan rapen naast de spoorlijnen. Om dankbaar te zijn voor een stukje spek. En er met hard werken zelf voor te zorgen dat er volgende winter weer te eten was.
De schaarste leerde hen zuinig en voorzichtig zijn, hard te werken voor de kost, en respect te hebben voor mensen, dieren en omgeving.
Toen ik jong was had nog iedereen een tuin, en fruit, en ieder jaar werd er een varken geslacht, verwerkt en gepekeld.
Mijn moeder kan, zelfs uit afgedankte kleren en zonder patroon, perfect passende en mooie kleding maken. Breien, stoppen, haken. Lekker koken. Kaas maken. Vlees, groeten en fruit inmaken, bakken, wassen,… Voor 10 man. (Letterlijk.)
Mijn vader kon alles: lassen, tuinieren, slachten, metselen, wijn maken. In zijn ‘werkhuis’ heb ik met om het even wat kunnen en mogen experimenteren: houtsnijden, lood gieten (ook letterlijk), solderen, slijpen, machines herstellen enz.
Vader was een van de zoons in een al vroeg vaderloos gezin van 18 kinderen. Wees maar zeker dat daar in de oorlog aan tafel geknokt werd om een zwoerd van een stukje spek. Moeder was de oudste van 4 dochters die als 8-9 jarige thuisbleef om haar door tbc wegkwijnende moeder tot het einde toe te verzorgen. En af en toe van de dokter een wit broodje kreeg voor het gezin. Overleven was toen het gewone leven van iedere dag. Telkens opnieuw.
Later kwamen de 4 zusjes als halve wezen met een uit werken gaande vader (pap) in het kindertehuis van Gellik terecht. Daar kon vader als camioneur-bouwvakker moeder imponeren toen hij er de spits van de kerktoren beklom om het geaccidenteerde kruis terug te monteren. Moeder werd al jong tegen kost en inwoon uitbesteed aan rijke burgers met een textielwinkel in Luik, om er mee het huishouden te bestieren. (En soms moest ze ook neplabels in goedkopere kleding naaien.) Vader ging later -voor meer werkzekerheid- in de steenkoolmijn werken.
Wat ik vooral van hen beiden heb geleerd: werken.
Alles aanpakken. Tenminste proberen en proeven. ‘Kan ik niet’ bestaat niet. Bedankt (lieve ouders)!
Ik groeide op met ‘trek uwe plan’. In Nederland betekent het eerder ‘bepaal zelf wat je wilt/kiest/doet. In Vlaanderen, ook thuis: je moet jezelf maar redden, zonder (mijn) hulp.
Je wordt er sterk en zelfstandig van, maar hulp vragen is vaak verstandiger en beter.
Ik heb de lijn later doorgetrokken door zelf (voor jeugdwerk, job en privé) te bouwen en te verbouwen, het land te bewerken, vee te houden, zuurkool te maken,…
Websites maken kan ik niet. Maar met veel zoeken, lezen en proberen, en technische hulp van Hans, heb ik rond mijn dans-hobby een site gemaakt. Het succes daarvan heeft me gemotiveerd om ook deze site te maken.
Ik zou het jammer vinden als al deze kennis zou verloren gaan.
Ik denk dat ze nog eens heel goed van pas kan komen.
Hopelijk heb je er dan iets aan.
Een ecoloog is iemand die een boek van 1000 bladzijden schrijft
waarin hij zich afvraagt waar al die bomen naartoe zijn.
(Joel Rothman)
