Volgende tips komen hoofdzakelijk van een Amerikaanse karateleraar met hondse ervaringen, en van militaire deskundigen. Het is niet bedoeld als een prettig verhaaltje. Dierenvrienden zullen er van walgen. Maar berichten over door honden gedode en verminkte mensen bevestigen dat goede informatie zinvol kan zijn. Je kan het maar beter wel lezen en niet nodig hebben, dan niet lezen en wel ooit nodig hebben.
Een hond vecht vaak uit angst, omdat hij zich bedreigd voelt.
Kijk een dreigende hond niet recht in de ogen, maar verlies hem zeker ook niet uit het oog.
Stel je schuin op, face tot face lijkt op een aanvalshouding.
Lach niet, want dan toon je je tanden. Dat lijkt agressief en uitdagend.
Je lichaam spreekt (woorden zeggen niets). Toon je niet slap of bang, keer hem niet de rug toe, en loop niet weg (hij is toch sneller). Gaan lopen activeert zijn jachtinstinct.
Als je 'Zit!' roept, doe het met een lage commandostem, zonder te piepen of te aarzelen.
Bal je vuisten om je vingers te beschermen. Houd je armen bij je lichaam, zwaai er niet mee.
Houd een stok, kledingstuk... tussen jezelf en de hond. Dat schept wat afstand en wordt normaal zijn eerste hindernis en doel.
Stap rustig achteruit en zoek bescherming achter, op of in een obstakel (auto...)
Tot hier kon je een gevecht proberen te voorkomen. Blijf alert en klaar om toe te slaan. Als de aanval begint is lopen gaan geen optie meer. Activeer niet je angst, maar je killersinstinct. Als de bedreiger voelt dat je geen prooi bent, maar een bedreiging, koos hij er mogelijk ook wijselijk voor een gevecht te vermijden. Heb je een wapen, gebruik het dan.
Als je niets bij de hand hebt gebruik je je (voor rechtshandigen linker) arm (best met een kledingstuk rond) als afweer en afstandshouder. Dan is je hals beschermd, het aanvalsdoel gekend, en heb je nog een arm en twee benen vrij. Draai de buitenkant naar voor, benige kanten onder en boven, zachtste kant met aders naar je toe.
Probeer zeker je evenwicht te bewaren, vermijd te vallen, zet je schrap.
Probeer je arm niet terug te trekken, dat geeft grotere wonden. Duw hem zo diep mogelijk in zijn strot om zijn ademhaling te beperken.
Het dichtknijpen van de neusgaten of in de neus bijten van een vasthoudende vechthond heeft weleens gewerkt. De hond laat los om adem te kunnen halen. Het geeft alleen wat tijdwinst. Een pitbull ademt en valt meteen weer aan.
Heb je een stok, probeer die dan in zijn strot te rammen.
Heb je een mes, snij zijn strot door.
Val zijn kwetsbare ogen aan met je vrije vingers.
Schop of knijp hard in zijn ballen.
Of zet je vrije arm achter zijn kop, ram je knie in zijn ribben en pers zijn kop naar achter tot zijn nek breekt.
Of probeer een achterpoot te grijpen en de hond op zijn rug te draaien. Laat die poot niet los, maar sleur de hond mee naar een veilige plek.
Of zwier hem aan de achterpoten rond en sla hem met de kop (of ruggengraat) tegen een muur, boom, of steen. En nog eens.
Als je op de grond terecht komt: rol je tot een bal: je dijen beschermen je buik, je knieën de keel. Je handen op je hals, ellebogen tegen je zij. Als je stil blijft liggen stopt het gevecht (misschien). (Dit is de meest veilige houding om (de zwakste plekken van) je lichaam te beschermen tegen beten, slaan, schoppen.)
Een ander gelezen advies luidt: met beide handen de slagaders langs de hals dichtdrukken. Lijkt me moeilijk en onrealistisch. De hond zit daar niet op te wachten. Je moet je handen vrij hebben. En waar liggen ze precies?
Als je door meer dan 1 hond wordt aangevallen moet je je op de leider(s) concentreren en die uitschakelen.
Er is een hemelsbreed verschil tussen theorie en praktijk. In nieuwsberichten ben ik niet verder gekomen dan ‘man bijt hond’.
‘Er heeft een hond in mijn been gebeten.’’Had je er iets op gedaan?’
‘Neen, hij beet er zo in.’
